Dag 2

Ik werd wakker door hele harde klappen op de deur. Het was mijn lerares, waarschijnlijk klonk het in mijn hoofd wat harder dan het werkelijk was maar ik weet wel dat ik echt niet wilde opstaan. Na nog een half uur te hebben gelegen pakte ik toch maar m'n normale broek en deed wat mascara op. Om 8 uur zaten we in de eetzaal en aten we pannenkoeken als ontbijt. Na het ontbijt moesten we verzamelen en hadden we ons klaargemaakt voor de lange tocht naar de Sněžka. Dit is de hoogste berg (1603 m) van het Reuzengebergte. We liepen met z'n allen door Pec pod Sněžkou richting een of ander bos en de leraar gaf ons een keuze, of je kiest ervoor over de platte weg te gaan wat wel een beetje om is, of je gaat hier door de bossen recht omhoog en je bent er sneller. Tuurlijk kozen we allemaal vol energie om recht omhoog te gaan. Na 15 minuten was iedereen gesloopt, er waren mensen gevallen, een aantal pauzes gehouden en we kwamen aan bij een plek die me deed denken aan de bult, een heuvelachtige plek bij mijn huis. Ik dacht serieus dat we er waren toen ik hoorde dat we ongeveer op 1/12e van de rit waren. We hielden met de hele groep een pauze en na tien minuten liepen we door. Ik bleef nog even op een hoek wachten met ongeveer 7 anderen. Met hen heb ik eigenlijk de hele tijd gelopen vanaf dat moment. We hadden een box, genoeg water en eten en we volgden maar gewoon de weg. Onderweg kwamen we sneeuw tegen en allerlei verschillende soorten paden. Na een tijdje kwamen we aan bij een soort restaurant. Ik keek om me heen en zag dat de wolken onder me waren. We hebben daar even gegeten en gedronken en zijn na een niet al te lange tijd weer doorgelopen. Het was een rechte weg en na een tijdje kwamen we bij een trap die 370 treden had, maar we wisten dat als we die hadden beklommen, we er waren. Dus we gingen ervoor. 365, 366, 367, 368, 369, 370!!!!! We waren er. Met ons groepje maakten we wat foto's en eigenlijk hadden we het na een kwartier wel weer gezien en gingen we naar beneden. Die rit duurde ook nog een tijd. We liepen langs allemaal verschillende plekken weer terug en na een tijdje kwamen we bij een klein watervalletje. Ik kwam met het idee om het te gaan proeven, want het was toch bronwater? Eenmaal geproefd was het nog lekkerder dan het water dat we al hadden en iedereen vulde zijn flesje. Er werd wel duizend keer door iemand in het groepje gezegd dat we oh zo'n leuk groepje waren, maar dat waren we ook echt. Na een lange tocht door naar beneden kwamen we eindelijk een bordje tegen waarop stond dat we bijna terug waren in Pec pod Sněžkou. YES! We liepen nog even door met muziek en gezelligheid en toen zagen we het hotel! De laatste heuvel op en iedereen rende apart naar zijn/haar hotelkamer. Die middag waren we weer vrij en na het avondeten hadden we een spelletjesavond. De leraren begonnen met de uitleg maar er waren een paar jongens die iets te veel hadden gezopen en daardoor gingen er 3 mensen kotsen in de eetzaal. Daardoor hadden we geen vrije avond meer. Na een tijdje gingen we maar gewoon slapen en de volgende dag moesten we rijden naar Praag.